…en, ja, het kraakverbod….
Amsterdam, 30 september 2010
Inmiddels is er een jaar verstreken sinds onze woongroep haar intrek nam in de woningen Linneausstraat 70-1, 70-2, 70-3 en 72-2 en zijn we reeds aan onze vierde buurtbrief toe. Wij zijn heel blij jullie te kunnen vertellen dat we er nog steeds wonen en als het aan ons ligt zullen we er nog een hele poos blijven, idealiter als huurders.
Op nationaal vlak zijn er enkele beslissingen genomen die wij ten stelligst betreuren. Op 1 oktober 2010 treedt de Wet Kraken en Leegstand in werking. Met een kraakverbod wordt noch de leegstand noch de woningnood opgelost. Sterker nog, politie en justitie worden ingezet om de leegstand te beschermen. We vragen ons af hoe het kan dat het aankaarten van structurele leegstand en het verblijven in een pand waarvoor er geen concrete plannen zijn, na 1 oktober beloond wordt met een lange gevangenisstraf. Wonen is een eerste levensbehoefte en niet voor niets een basisrecht volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. In ieder geval willen we hierbij bevestigen dat voor ons de invoering van deze wet geen reden is om te vertrekken.
Waarom? De eigenaar van de Linneausstraat 70-72, tevens eigenaar van ook 20 andere panden, had ten tijde van de kraak deze huurwoningen al jarenlang leeg gehouden. Bovendien had hij deze leegstand actief beschermd en gekweekt. Door deze woningen in augustus 2009 te kraken hebben we op de politieke agenda gezet dat een dergelijke vastgoed management strategie tot een sociaal onacceptabele onttrekking van schaarse betaalbare woonruimte leidt. Tegelijkertijd hebben we ook onze eigen persoonlijke woningnood (tijdelijk) kunnen oplossen. Toen de eigenaar in oktober 2009 naar de rechter stapte om een ontruimingsvonnis te krijgen kreeg hij nul op het rekest omdat hij aan de rechter geenszins kon aantonen dat hij plannen voor de panden had. Tot op heden is aan die situatie ook niets veranderd.
In onze visie ligt de wortel van het probleem in de populaire politieke opvatting dat er een overschot aan betaalbare huurwoningen is. Dit vertaalt zich op beleidsniveau in het mogelijk maken en zelfs aanmoedigen van de verkoop van huurwoningen. Daarom kon de eigenaar van de Linnaeusstraat 70-72 immers aan zijn project beginnen om de panden van huurders te ontdoen en vervolgens jarenlang te wachten op een zo gunstig mogelijk verkoopmoment. We vinden dat de nieuwe deelraad in Oost, die in mei van dit jaar aantrad, meer aandacht aan dit soort wantoestanden moet schenken. We maken ons zorgen dat de heksenjacht op krakers een voorproefje is van de heksenjacht dat Rutte 1 op huurders gaat ontketenen. Het is tijd dat onze lokale vertegenwoordigers zich echt sterk maken voor het recht op betaalbare woonruimte, voor het te laat is.
Maar goed, terug naar deze panden. We hebben meermaals een huurvoorstel aan de eigenaar gedaan, die ons aanbod helaas elke keer resoluut van tafel veegde. Dat is jammer, want we zien het sluiten van een huurovereenkomst als een “win-win” oplossing waarbij de eigenaar huurpenningen int en de woningen gegarandeerd na jaren leegstand weer structureel in gebruik genomen worden. Ons aanbod blijft niettemin open. Het gaat ons in ieder geval aan het hart dat deze woningen weer fatsoenlijk verhuurd worden. In de tussentijd zorgen we vanzelfsprekend goed voor deze woningen: we zijn afhankelijk van deze woonruimte, en net als iedereen willen we prettig wonen.
We hopen binnen afzienbare tijd een vijfde buurtbrief te schrijven. In de tussentijd zijn we altijd via email of telefoon bereikbaar, we horen graag jullie mening over onderwerpen zoals het kraakverbod en de toekomst van deze woningen. Langskomen voor een kopje koffie of thee kan ook altijd – ook na 1 oktober.
Met vriendelijke groeten
De bewoners van Linnaeusstraat 70-1, 70-2, 70-3 en 72-2.